Your browser doesn't support javascript.
loading
Mostrar: 20 | 50 | 100
Resultados 1 - 11 de 11
Filtrar
Mais filtros










Intervalo de ano de publicação
1.
Rev. cienc. med. Pinar Rio ; 26(4): e5186, jul.-ago. 2022. graf
Artigo em Espanhol | LILACS-Express | LILACS | ID: biblio-1407904

RESUMO

RESUMEN Introducción: existen múltiples técnicas quirúrgicas para tratar la inestabilidad del complejo atlantoaxial. La fijación con tornillos transarticulares C1-2 (técnica de Magerl) ha mostrado altos índices de fusión, y puede ser combinada con los sistemas de alambrado descritos inicialmente, para garantizar mayor estabilidad al constructo. Presentación de caso: masculino, 62 años, que luego de una caída de dos metros, es traído a la institución con dolor cervical y con imposibilidad para mover las extremidades. Al examen neurológico, presentaba un grado B en la American Spinal Injury Classiffication Scale. Se diagnostica fractura odontoidea conminuta y luxación atloaxoidea. Se le aplica tracción cervical con lo que se logra la alineación vertebral. Se planifica tratamiento quirúrgico mediante técnica de Magerl. Ante trayectoria subóptima del tornillo inicial, se combina con fusión atloaxoidea posterior, mediante técnica de Gallie. Se mantuvo inmovilización externa durante dos semanas. Al egreso hospitalario, el paciente logra la deambulación, aunque con disparesia braquial con predominio distal. En estudios radiológicos evolutivos, no se observa fallo del sistema de instrumentación. Conclusiones: en este caso la utilización de la técnica de Gallie, ante la malposición de uno de los tornillos transarticulares C1-2, permitió conservar la estabilidad del constructo.


ABSTRACT Introduction: Multiple surgical techniques exist to treat instability of the atlantoaxial complex. Transarticular C1-2 screw fixation (Magerl's technique) has shown high fusion rates, and can be combined with the initially described wiring systems to guarantee greater stability to the construct. Case presentation: male, 62 years old, who after a two-meter fall, was brought to the institution reporting cervical pain and inability to move the limbs. On neurological examination, he had a grade B on the American Spinal Injury Classiffication Scale. A comminuted odontoid fracture and atloaxial dislocation were diagnosed. Cervical traction was applied and vertebral alignment was achieved. Surgical treatment was planned using Magerl's technique. Given the suboptimal trajectory of the initial screw, it was combined with posterior atloaxoid fusion, using Gallie technique. External immobilization was maintained for two weeks. At hospital discharge, the patient achieved ambulation, maintaining brachial dysparesis with distal predominance. In evolutionary radiological studies, no failure of the instrumentation system was observed. Conclusions: In our case, the use of the Gallie technique, in view of the malposition of one of the C1-2 transarticular screws, allowed preserving the stability of the construct.

2.
Coluna/Columna ; 21(3): e261273, 2022. il
Artigo em Inglês | LILACS | ID: biblio-1404402

RESUMO

ABSTRACT Traumatic atlanto-axial subluxation is a rare and underdiagnosed condition due to its high rate - reported to be between 60 and 80% - of early mortality. Its diagnosis takes into account the trauma mechanism, precise analyses of the imaging tests and the clinical presentation of the patient. This article describes a rare presentation of atlanto-axial subluxation associated with craniocervical dislocation as a case of locked-in syndrome. Level of evidence V; Retrospective observational study - Case report.


RESUMO Subluxação atlantoaxial traumática é uma condição de diagnóstico raro e subestimado, devido a sua alta taxa - descrita entre 60% e 80% - de mortalidade precoce. Seu diagnóstico leva em conta o mecanismo do trauma, as análises precisas dos exames de imagem e a apresentação clínica do paciente. Este artigo relata um quadro raro de subluxação atlantoaxial associada à luxação craniocervical como um caso de síndrome do encarceramento. Nível de evidência V; Estudo observacional retrospectivo - Relato de caso.


RESUMEN La subluxación atlantoaxoidea traumática es una afección rara y subdiagnosticada debido a su alta tasa - descrita entre el 60 y el 80%-de mortalidad temprana. Su diagnóstico tiene en cuenta el mecanismo del traumatismo, los análisis de imagen precisos y la presentación clínica del paciente. Este artículo informa de una rara condición de subluxación atloaxoidea asociada a una dislocación craniocervical como un caso de síndrome de enclaustramiento. Nivel de evidencia V; Estudio observacional retrospectivo - Informe de caso.


Assuntos
Traumatismos do Sistema Nervoso , Coluna Vertebral , Fraturas da Coluna Vertebral
3.
Rev. colomb. ortop. traumatol ; 36(1): 55-59, 2022. ilus.
Artigo em Espanhol | LILACS, COLNAL | ID: biblio-1378811

RESUMO

La tortícolis es una contractura involuntaria unilateral del esternocleidomastoideo y de la musculatura posterior del cuello que causa la inclinación de la cabeza hacia un lado. Se han descrito múltiples causas de torticolis siendo una de ellas la subluxación atloaxoidea atraumática asociada a un proceso de carácter inflamatorio en la región de cabeza y cuello, llamada síndrome de Grisel. Aunque la mayoría de los pacientes suelen recuperarse sin secuelas tras tratamiento médico existe la posibilidad de complicaciones graves con déficits funcionales, de ahí la importancia de la realización de un diagnóstico y tratamiento precoz.


Torticollis is an unilateral involuntary contracture of the sternocleidomastoid and posterior neck musculature that causes the head tilts to the one side. Multiple causes of torticolis have been described, one of them being the non-traumatic rotatory subluxation of the atlantoaxial joint associated with an inflammatory process in the head and neck region, called Grisel's syndrome. Although most patients usually recover without sequels after medical treatment, there is the possibility of serious complications with functional deficits, that is why the importance of an early diagnosis and treatment of this potology.


Assuntos
Humanos , Torcicolo , Articulação Atlantoaxial , Atlas Cervical , Vértebra Cervical Áxis
4.
Pediatr. catalan ; 81(2): 77-80, Abril - Juny 2021. ilus
Artigo em Catalão | IBECS | ID: ibc-218057

RESUMO

Introducció: La torticoli és motiu de consulta freqüent en pediatria. D’entre les múltiples etiologies, la predominant és la musculoesquelètica. Presentem un cas d’una entitat poc coneguda, la subluxació rotatòria atlantoaxial (SRAA), que pot aparèixer de manera aïllada o secundària a processos inflamatoris locals, a infeccions o a cirurgies del tracterespiratori superior, coneguda també com la síndrome deGrisel.Cas clínic: Presentem el cas d’una nena de set anys queconsulta per torticoli dolorosa d’aparició sobtada i nàusees.En l’exploració destaca marcada desviació de cap i coll al’esquerra en flexió, i contractura muscular paravertebral.S’orienta inicialment com una contractura cervical i se lidona l’alta amb tractament antiinflamatori oral. Vint-i-quatrehores després reconsulta per empitjorament clínic, amb vòmits intensos, per la qual cosa es fa una tomografia computada cranial que objectiva una subluxació atlantoaxial entreC1-C2. Se sol·licita una ressonància magnètica cranial, quedescarta altres lesions associades; l’analítica no mostra signes d’infecció i els marcadors de malalties inflamatòriesresulten normals. S’orienta com una SRAA primària.Presenta persistència de la torticoli, de manera que requereix reducció amb col·locació d’una ortesi d’halo (halojacket), que tampoc resulta eficaç. Tenint en compte lamala evolució i l’evidència d’hiperlaxitud articular, se sospita col·lagenopatia, que després d’un estudi exhaustiu noes va poder filiar. Set mesos després del debut, tot i eltractament intensiu amb fisioteràpia, la pacient persisteixlleument simptomàtica.Comentaris: En una torticoli no reductible, amb dolor intensi espasme contralateral del múscul esternoclidomastoidal,cal sospitar una SRAA i sempre haurem de descartar necauses secundàries.(AU)


Introducción. La tortícolis es un motivo de consulta frecuente en pediatría. Entre las múltiples etiologías que pueden causarla, la predominante es la musculoesquelética. Presentamos un caso de una entidad poco conocida, la subluxación rotatoria atlantoaxoidea (SRAA), que puede aparecer de manera aislada o secundaria a procesos inflamatorios locales, a infecciones o a cirugías del tracto respiratorio superior, conocida también como síndrome de Grisel. Caso clínico. Presentamos el caso de una niña de siete años que consulta por tortícolis dolorosa de aparición súbita y náuseas. En la exploración destaca marcada desviación de la cabeza y cuello hacia la izquierda en flexión, y contractura muscular paravertebral. Se orienta inicialmente como una contractura cervical, y se da de alta con tratamiento antiinflamatorio oral. Veinticuatro horas después reconsulta por empeoramiento clínico, con vómitos intensos. Se realiza tomografía computerizada craneal, que descarta lesiones ocupantes de espacio, pero objetiva una subluxación atlantoaxoidea entre C1-C2. Se solicita resonancia magnética craneal,que descarta otras lesiones asociadas; analítica sin signos de infección, y marcadores de enfermedades inflamatorias que resultan normales. Se orienta como una SRAA primaria. Presenta persistencia de la tortícolis, por lo que requiere reducción con colocación de una ortesis de halo (halo jacket), que tampoco resulta eficaz. Dada la mala evolución y la evidencia de hiperlaxitud articular, se sospecha colagenopatía, que tras un estudio exhaustivo no se pudo filiar. Siete meses después del debut, pese a tratamiento intensivo con fisioterapia, la paciente persiste levemente sintomática.Comentarios. En una tortícolis no reductible, con dolor intenso yespasmo contralateral del músculo esternocleidomastoideo, hayque sospechar una SRAA y siempre tendremos que descartar causas secundarias.(AU)


Introduction: Torticollis is a frequent reason for consultation in paediatrics. There are multiple causes of torticollis, most commonly of musculoskeletal origin. We report a case of rotatory atlantoaxial subluxation (RAAS), a rare cause of torticollis in children, which can appear as an isolated finding; or as a consequence of local inflammatory processes or infections, or resulting from surgical interventions on the upper respiratory tract (Grisel syndrome). Case report: We report the case of a seven year old girl with a sudden painful torticollis and nausea. Head and neck deviation to the left in flex position and paravertebral contracture were found at physical exam. Firstly, a diagnosis of cervical contracture was considered and she was discharged home with oral anti-inflammatory treatment. Twenty-four hours later, the patient consulted again because of clinical worsening and intense vomiting. A CT scan was performed that ruled out space occupying lesions but showed an RAAS between C1-C2. The results of blood analysis (including markers of infection) and markers of different inflammatory diseases were normal, and brain MRI showed no other associated lesions. The patient was then diagnosed as having primary RAAS. She had persistent torticollis, and a reduction and halo jacket insertion were performed, without improvement. Due to the unfavourable course and the detection of articular hyperlaxitude a collagen related disease was suspected but, after an exhaustive study, this could not be confirmed. Seven months after the start of the problem the patient still remains slightly symptomatic. Comments: RAAS should be suspected in a case of no reducible torticollis with intense pain and contralateral sternocleidomastoid muscle spasm. Secondary causes must always be ruled out.(AU)


Assuntos
Humanos , Feminino , Criança , Torcicolo , Articulação Atlantoaxial , Pacientes Internados , Exame Físico , Pediatria , Luxações Articulares
5.
Coluna/Columna ; 17(4): 330-332, Oct.-Dec. 2018. graf
Artigo em Inglês | LILACS | ID: biblio-975001

RESUMO

ABSTRACT Type II odontoid fractures with irreducible posterior displacement are uncommon, and can cause spinal cord compression, respiratory failure and even death. Treatment is usually surgical, with transoral decompression and posterior fusion or with reduction and fusion of C1-C2 by the transoral approach. We describe a case of type II odontoid fracture with irreducible posterior atlantoaxial dislocation that was treated exclusively by the transoral approach with osteosynthesis of the odontoid, thus preserving functional segmental mobility. Level of Evidence III; therapeutic study.


RESUMO As fraturas do odontoide tipo II com deslocamento posterior irredutível não são comuns e podem causar compressão medular, insuficiência respiratória e até óbito. O tratamento habitualmente é cirúrgico, com descompressão transoral e fusão posterior, ou com a redução e fusão C1-C2 pela via transoral. Descrevemos um caso de fratura do odontoide tipo II, com deslocamento atlantoaxial posterior irredutível, que foi tratado exclusivamente por via transoral, com a osteossíntese do odontoide, preservando, assim, a mobilidade funcional segmentar. Nível de Evidência III; Estudo terapêutico


RESUMEN Las fracturas tipo II de la odontoides con desplazamiento posterior irreductible son poco comunes y pueden causar compresión de la médula espinal, insuficiencia respiratoria e incluso la muerte. El tratamiento suele ser quirúrgico con descompresión transoral y fusión posterior o con reducción y fusión de C1-C2 por vía transoral. Se describe un caso de fractura tipo II de la odontoides con luxación atlantoaxial posterior irreductible que fue tratada exclusivamente por vía transoral con osteosíntesis de la odontoides, preservando así la movilidad segmentaria funcional. Nivel de Evidencia III; Estudio terapéutico.


Assuntos
Humanos , Masculino , Adulto , Processo Odontoide , Artrodese , Articulação Atlantoaxial , Traumatismos da Coluna Vertebral
6.
Coluna/Columna ; 15(1): 61-64, Jan.-Mar. 2016. tab, graf
Artigo em Inglês | LILACS | ID: lil-779069

RESUMO

ABSTRACT Objective: Analysis of the use of polyetheretherketone (PEEK) cages for atlantoaxial facet realignment and distraction for treatment of basilar invagination by Goel technique. Method: Retrospective descriptive statistical analysis of the neurological status, pain, presence of subsidence and bone fusion with the use of PEEK cages in 8 atlantoaxial joints of 4 patients with basilar invagination. All patients were treated with atlantoaxial facet distraction and realignment and subsequent arthrodesis C1-C2 by the technique of Goel modified by the use of PEEK cage. Results: All patients showed improvement in Nurick neurological assessment scale and Visual Analogue Scale (VAS) of pain. There were no cases of subsidence, migration, or damage to the vertebral artery during the insertion of the cage. All joints evolved with bone fusion, assessed by dynamic radiographs, and computed tomography. Two patients developed neuropathic pain in dermatome of C2 and one patient had unilateral vertebral artery injury during C2 instrumentation treated with insertion of pedicle screw to control the bleeding. Conclusion: The results of the treatment of basilar invagination by the Goel technique with the use of PEEK cages shown to be effective and safe although further studies are needed to confirm this use.


RESUMO Objetivo: Análise do uso do implante tipo cage em poli-éter-éter-cetona (PEEK) no realinhamento e distração facetária atlantoaxial da invaginação basilar pela técnica de Goel. Método: Análise estatística descritiva retrospectiva de estado neurológico, dor, presença de fusão óssea e subsidência com o uso do cage em PEEK em 8 articulações atlantoaxiais de 4 pacientes portadores de invaginação basilar, todos tratados com distração, realinhamento atlantoaxial e artrodese posterior C1-C2 pela técnica de Goel, modificada pela utilização do cage em PEEK. Resultados: Todos os pacientes apresentaram melhora na escala de avaliação neurológica de Nurick e na Escala Visual Analógica (EVA) de dor. Não ocorreu caso de subsidência, migração ou dano à artéria vertebral decorrente da colocação do cage. Cem por cento das articulações evoluíram com fusão óssea, avaliada por radiografia dinâmica e tomografia computadorizada. Dois pacientes evoluíram com dor neuropática no dermátomo de C2 e em um paciente houve lesão unilateral da artéria vertebral durante a instrumentação de C2, tratada com inserção do parafuso pedicular para controle do sangramento. Conclusão: Os resultados da redução vertical da invaginação basilar pela técnica de Goel com a utilização de cage em PEEK mostrou ser eficaz e segura, porém ainda são necessários estudos para confirmar essa utilização.


RESUMEN Objetivo: Análisis del uso del implante tipo caja en poli-éter-éter-cetona (PEEK) en el realineamiento y distracción facetaria atlantoaxial de la invaginación basilar por la técnica de Goel. Métodos: Fue realizado un análisis estadístico descriptivo retrospectivo del status neurológico, dolor, presencia de fusión ósea y hundimiento con el uso de la caja en PEEK en 8 articulaciones atlantoaxiales de 4 pacientes que presentaban invaginación basilar, todos tratados con distracción y realineamiento atlantoaxial y artrodesis posterior C1-C2 mediante la técnica de Goel. Resultados: Todos los pacientes presentaron mejoría en la escala de evaluación neurológica de Nurick y en la Escala Visual Analógica (EVA) del dolor. No hubo casos de hundimiento, migración o daño a la arteria vertebral debido a la colocación del implante. El 100% de las articulaciones evolucionaron con fusión ósea evaluada por radiografía dinámica y tomografía computarizada. Dos pacientes evolucionaron con dolor neuropático en el dermatomo de C2, y en un paciente hubo lesión unilateral de la arteria vertebral durante la instrumentación de C2, tratada con inserción de un tornillo pedicular para control del sangrado. Conclusión: Los resultados de la reducción vertical de la invaginación basilar por la técnica de Goel con el uso de caja en PEEK han demostrado ser eficaz y segura pero se necesitan más estudios para confirmar este uso.


Assuntos
Humanos , Vértebra Cervical Áxis/anormalidades , Próteses e Implantes , Articulação Atlantoaxial , Resultado do Tratamento
7.
Coluna/Columna ; 14(1): 53-55, Jan-Mar/2015. tab, graf
Artigo em Inglês | LILACS | ID: lil-741433

RESUMO

Cervical spine injuries are often described as catastrophic events in neurological terms, with very low survival rate. Lesions to C3-C7 segment are the most common (about 80%) followed by segment C1-C2 (20%). The cervical spine injuries are of great importance, both by severity as the neurological implications. It is important to consider that among cervical traumas that do not present neurological damage at the time of the accident, 10% have deficits later, so all cervical trauma should be considered as potential spinal cord traumas, until the evolution of the case shows that definitively there is no spinal cord or nerve root damage. Cases have been reported with both atlantooccipital and atlantoaxial dislocations without neurological deficit, so these lesions went unnoticed in the emergency services. Some of the events to be considered at the time of the accident are suboccipital pain on axial skull pressure and spontaneous stiffness of the patient's neck. Dysphagia, pain on palpation of the anterior neck and a visible increase of prepharyngeal mass can also be observed, which is why it is important to keep the suspicion of craniocervical trauma in all patients who have these symptoms and carry out the relevant tests. This paper presents a case of post-traumatic atlantoaxial dislocation, which showed no neurological deficit at the time of the accident, but was later presented, as well as the surgical procedure carried out.


As lesões da coluna cervical são frequentemente descritas como eventos catastróficos em termos neurológicos, com sobrevida curta. As lesões do segmento C3-C7 são as mais comuns (cerca de 80%), seguidas pelo segmento C1-C2 (20%). As lesões da coluna cervical são de grande importância, tanto pela gravidade quanto pelas implicações neurológicas que acarretam. É importante considerar que dos traumas cervicais que não apresentam danos neurológicos no momento do acidente, 10% apresentam déficits mais tarde, motivo pelo qual todos os traumas cervicais devem ser considerados possíveis traumas raquimedulares, até que a evolução do caso demonstre que definitivamente não há lesão medular ou radicular. Foram relatados casos de luxações atlanto-occipitais e atlantoaxiais sem déficit neurológico, portanto, essas lesões passam despercebidas nos serviços de emergência. Algumas das manifestações a serem consideradas no momento do acidente são dor suboccipital à pressão axial do crânio e rigidez espontânea do pescoço do paciente. Também podem ser observados disfagia, dor à palpação da parte anterior do pescoço e aumento de volume pré-faríngeo visível, motivo pelo qual é importante manter a suspeita de traumatismo craniocervical em todos os pacientes que têm esses sintomas, e realizar os exames pertinentes. Neste artigo é apresentado um caso de luxação atlantoaxial pós-traumática, que não apresentou déficit neurológico no momento do acidente, que sobreveio posteriormente, assim como o tratamento cirúrgico realizado.


Las lesiones de la columna cervical se describen comúnmente como eventos neurológicamente catastróficos con una tasa de supervivencia muy baja. Las lesiones del segmento C3-C7 son las más frecuentes (alrededor del 80%) seguidas por el segmento C1-C2 (20%). Las lesiones de la columna cervical son de gran importancia, tanto por su gravedad así como por las implicaciones neurológicas que conllevan. Es importante tener en cuenta que de los traumatismos cervicales que no presentan daño neurológico en el momento inmediato del accidente, un 10% lo presentaran con posterioridad, por lo que todos los traumatismos cervicales se deben considerar como potenciales traumas raquimedulares, hasta que la evolución a posterior demuestre que no hay daño medular o radicular en forma definitiva. Se ha reportado casos con presentación sin déficit neurológico tanto en dislocaciones atlanto-occipitales como atlanto-axoideas, por lo que estas lesiones pasan desapercibidas en el servicio de urgencias. Algunas de sus manifestaciones a tener en consideración en el momento del accidente son, dolor suboccipital a la presión axial del cráneo y cuello rígido espontáneo del paciente. También puede presentarse disfagia, dolor a la palpación de la parte anterior del cuello y aumento de volumen prefaringeo visible, por lo que es importante mantener la sospecha ante todo paciente con trauma cráneo cervical quien presenta estos síntomas y realizar los exámenes pertinentes. En este artículo se presenta un caso de luxación atlanto-axoidea postraumática que no presentaba déficit neurológico en el momento del accidente pero posteriormente se desarrollo, así como el manejo quirúrgico realizado.


Assuntos
Humanos , Masculino , Adulto , Traumatismos da Coluna Vertebral , Articulação Atlantoaxial , Instabilidade Articular , Manifestações Neurológicas
8.
An Pediatr (Barc) ; 82(1): e147-50, 2015 Jan.
Artigo em Espanhol | MEDLINE | ID: mdl-25066796

RESUMO

The coexistence of autoimmune hepatitis and juvenile idiopathic arthritis is very rare. This is the case of an 18 month old female patient whose first sign of disease was torticollis due to an underlying atlanto-axial subluxation. Three months later, bilateral knee arthritis developed and she was diagnosed with Juvenile Idiopathic Arthritis. Throughout the disease a persistent elevation of liver enzymes was noted, combined with positive antinuclear antibodies and hypergammaglobulinemia, reaching the diagnosis of concomitant autoimmune hepatitis.


Assuntos
Artrite Juvenil/diagnóstico , Hepatite Autoimune/diagnóstico , Artrite Juvenil/complicações , Feminino , Hepatite Autoimune/complicações , Humanos , Lactente
9.
Coluna/Columna ; 10(1): 44-46, 2011. ilus, tab
Artigo em Português | LILACS | ID: lil-591211

RESUMO

OBJETIVO: Apresentar os resultados cirúrgicos de uma série de casos de estabilização da coluna cervical superior com o uso de parafusos de massa lateral do atlas. MÉTODOS: Avaliação retrospectiva dos resultados cirúrgicos de pacientes submetidos à estabilização da coluna cervical superior com o uso de parafusos de massa lateral do atlas. RESULTADOS: Seis pacientes foram operados durante o período de janeiro de 2009 a abril de 2010, quatro homens e duas mulheres. Não houve morbidade permanente ou morbidade nessa série de casos. A principal causa de instabilidade atlanto-axial foi trauma e houve apenas um caso de fratura patológica do odontoide por metástase de próstata. A fixação do áxis foi obtida com o uso de três diferentes técnicas de parafusos (pars, pedicular e de lâmina), com igual distribuição entre os pacientes. CONCLUSÃO: O uso de parafusos na massa lateral do atlas é uma importante técnica para se obter estabilidade e fusão na coluna cervical superior, e com o conhecimento da anatomia e da técnica cirúrgica, bons resultados podem ser atingidos.


OBJECTIVE: To present the surgical results of a case series of upper cervical spine stabilization with the use of lateral mass screws of the atlas. METHODS: Retrospective review of the surgical results of patients submitted to upper cervical spine stabilization with the use of lateral mass screws of the atlas. RESULTS: Six patients were operated in the period between January 2009 to April 2010, four men and two women. There was no permanent morbidity or mortality in the presented series. The main cause of atlanto-axial instability was trauma and there was just one case of odontoid pathologic fracture from a prostate metastasis. Axis fixation was achieved with the use of three different screw techniques (pars, pedicle and laminar), with equal distribution among the patients. CONCLUSIONS: The use of lateral mass screws of the atlas is an important technique to achieve fusion and stability of the upper cervical spine and with the knowledge of the anatomy and of the surgical technique good results can be achieved.


OBJETIVOS: presentar los resultados quirúrgicos de una serie de casos de estabilización con el uso de tornillos de masa lateral del atlas. MÉTODOS: evaluación retrospectiva de los resultados quirúrgicos de los pacientes sometidos a estabilización de la columna cervical superior con el uso de tornillos de masa lateral del atlas. RESULTADOS: Seis pacientes operados entre enero 2009 y abril 2010, siendo cuatro hombres y dos mujeres. No hubo mortalidad o morbilidad grave en esta serie. La principal causa de inestabilidad atlantoaxial fue traumática con apenas un caso de fractura patológica del odontoide por una metástasis de tumor de próstata. Fijación del axis fue alcanzada con el uso de tres diferentes técnicas (pars, pedicular, laminar), con dos casos cada una. Conclusión: el uso de tornillos de masa lateral en el atlas es una importante técnica para alcanzar la fusión y la estabilidad de la columna cervical, y con el conocimiento de la anatomía y de la técnica quirúrgica es posible obtenerse excelentes resultados.


Assuntos
Humanos , Anatomia , Articulação Atlantoaxial , Atlas , Vértebra Cervical Áxis , Parafusos Ósseos
10.
Coluna/Columna ; 9(3): 287-292, jul.-set. 2010. ilus, graf
Artigo em Português | LILACS | ID: lil-570582

RESUMO

INTRODUÇÃO: A instabilidade atlantoaxial pode resultar em alterações neurológicas, dor e limitação da mobilidade cervical. É uma situação grave pelo risco de tetraparésia ou morte súbita. Na literatura estão descritas várias técnicas de estabilização cirúrgica C1-C2 e neste artigo foram comentadas com maior ênfase as técnicas de Harms e Magerl, as mais utilizadas em nossa instituição. OBJETIVO: Descrever a casuística das artrodeses atlantoaxiais realizadas nos últimos cinco anos no Centro Hospitalar do Porto, particularmente, taxa de consolidações, complicações observadas, reintervenções e comparação com os estudos publicados. MÉTODOS: Estudo retrospectivo, com cinco anos, dos doentes submetidos a artrodese atlantoaxial no Centro Hospitalar do Porto. RESULTADOS: Foram operados 11 doentes no período do estudo, a maioria com instabilidade de causa traumática. O método de artrodese mais utilizado foi o descrito por Magerl. Não foram observadas lesões vasculares. Foram registradas complicações infecciosas em quatro doentes, sendo que essas infecções foram mais comuns em doentes com patologias inflamatórias de base. Obteve-se uma taxa de consolidação da artrodese de 100 por cento; não foram necessárias cirurgias de revisão. CONCLUSÃO: Em nossa série, as artrodeses posteriores pelas técnicas de Harms e de Magerl resultaram em um ótimo controle da instabilidade C1-C2. Doentes com indicação de artrodese por instabilidade reumática apresentaram alta taxa de complicações infecciosas.


INTRODUCTION: The atlantoaxial instability may result in neurological disorders, pain and limitation of neck mobility. It is associated with serious risks of quadriplegia or sudden death. There are several techniques of C1-C2 surgical stabilization described in literature, and the most commonly used in our department and emphasized in this article are those of Harms and Magerl. OBJECTIVE: To describe the cases of the atlantoaxial arthrodesis performed in the last five years at Centro Hospitalar do Porto, Portugal, regarding the rate of consolidation, observed complications, re-intervention and comparison with published studies. METHODS: A five years retrospective study of patients who underwent atlantoaxial arthrodesis at Centro Hospitalar do Porto. RESULTS: Eleven patients were operated during the study period, most of them with traumatic causes of instability. The most common used method of arthrodesis was described by Magerl. There were no vascular lesions. There were infectious complications in four patients, and these infections were more common in patients with inflammatory disease. We obtained a rate of arthrodesis consolidation of 100 percent; revision surgeries were not necessary. Conclusion: The Harms and Magerl techniques of atlantoaxial posterior arthrodesis resulted in excellent treatment for the control of C1-C2 instability in our series. Patients submitted to arthrodesis because of rheumatoid instability had a high rate of infectious complications.


INTRODUCCIÓN: la inestabilidad atlantoaxial puede resultar en alteraciones neurológicas, dolor y limitación de la movilidad cervical. Es una situación grave por el riesgo de tetraparesia o muerte súbita. En la literatura están descritas varias técnicas de estabilización quirúrgica C1-C2 y en este artículo serán comentadas con mayor énfasis las técnicas de Harms y Magerl, las más utilizadas en nuestra institución. OBJETIVO: describir la casuística de las artrodesis atlantoaxiales realizadas en los últimos cinco años del Centro Hospitalario del Porto, particularmente, la tasa de consolidaciones, complicaciones observadas, reintervenciones y comparación con los estudios publicados. Métodos: estudio retrospectivo, con cinco años, de los pacientes sometidos a la artrodesis atlantoaxial en el Centro Hospitalario del Porto. RESULTADOS: fueron operados 11 pacientes en el periodo del estudio, la mayoría con inestabilidad de causa traumática. El método de la artrodesis más utilizado fue descrito por Magerl. No fueron observadas lesiones vasculares. Fueron registradas complicaciones infecciosas en cuatro pacientes, siendo que estas infecciones fueron más comunes en pacientes con patologías inflamatorias de base. Se obtuvo una tasa de consolidación de la artrodesis de 100 por ciento, no fueron necesarias cirugías de revisión. CONCLUSIÓN: en nuestra serie, las artrodesis posteriores por las técnicas de Harms y Magerl resultaron en un excelente control de la inestabilidad C1-C2. Pacientes con indicación de artrodesis por inestabilidad reumática presentaron una tasa alta de complicaciones infecciosas.


Assuntos
Humanos , Artrodese , Articulação Atlantoaxial , Fixação de Fratura , Fusão Vertebral/métodos , Instabilidade Articular/cirurgia , Coluna Vertebral
11.
Coluna/Columna ; 8(2): 197-199, abr.-jun. 2009. ilus
Artigo em Português | LILACS | ID: lil-538724

RESUMO

Relatamos nota técnica para melhor visualização radiológica intraoperatória em cirurgias da região occipitocervical e coluna cervical superior.


We report a technical note to obtain a better intraoperative radiological view in surgeries of the craniocervical junction and upper cervical spine.


Relatamos nota técnica para mejor visualización radiológica intraoperatória en las cirugías de la región occipito-cervical y de la columna cervical alta.


Assuntos
Humanos , Articulação Atlantoaxial , Coluna Vertebral/cirurgia , Fixação de Fratura , Instabilidade Articular/reabilitação , Vértebras Cervicais/cirurgia
SELEÇÃO DE REFERÊNCIAS
DETALHE DA PESQUISA
...